-Czy wiecie ile trwała budowa Pentagonu? – zapytał młody żołnierz, w mundurze galowym. Żołnierz był przewodnikiem naszej wycieczki i właśnie zaczęliśmy zwiedzanie Pentagonu.
– Pięć lat! Trzy! Dwa! Padały odpowiedzi.
– 16 miesięcy – oświadczył nasz przewodnik.
Wjechaliśmy dopiero co schodami ruchomymi na wyższą kondygnację budynku i rozpoczynaliśmy zaplanowane na półtorej godziny zwidzanie Pentagonu. Wycieczkę poprzedziła kontrola bezpieczeństwa jak na lotnisku.
Pentagon jest siedzibą amerykańskiego departamentu obrony
i zalicza się do największych budynków biurowych na świecie. I choć położony jest w mieście Arlington w stanie Virginia to adres ma … waszyngtoński. To taki paradoks. Wszystkie amerykańskie departamenty (odpowiedniki polskich ministerstw) mają swoje siedziby w Waszyngtonie, poza Pentagonem znajdującym się w pobliskim stanie Virginia.
Jeśli będziesz kiedyś w Waszyngtonie i masz ochotę na zwiedzanie Pentagonu (w Arlington), to jest to jak najbardziej możliwe. Warunek jednak jest jeden : należy w internecie wypełnić stosowną aplikację z kilkutygodniowym wyprzedzeniem. Nie da się tego załatwić z dnia na dzień, czy kilka dni wcześniej. Nasza aplikacja, w której podaje się dane osobowe jest bowiem weryfikowana i dopiero po kilku dniach dostajemy odpowiedź czy i kiedy możemy stawić się na zwiedzanie (link do rezerwacji znajduje się tutaj).
Dobra wiadomość jest taka, że zwiedzanie Pentagonu jest darmowe
Pentagon otwiera też swoje drzwi również dla obcokrajowców. Zła jest taka, że nie można robić zdjęć. Zaraz na początku wycieczki, która odbywa się w kilkunastoosobowej grupie w języku angielskim, jesteśmy informowani, że jakakolwiek próba zrobienia zdjęcia wewnątrz budynku kończy się konfiskatą telefonu i przerwaniem zwiedzania.
Pentagon to państwo w państwie. Jest tam wszystko, sklepy z ubraniami, butami, telewizorami, restauracje, punkty usługowe, gabinety dentystyczne, lekarskie, apteki.
– Ludzie tu pracujący spędzają tu tyle czasu, że muszą mieć wszystko na miejscu – wyjaśnił nasz przewodnik, kiedy przechodziliśmy koło eleganckiego sklepu z czekoladowymi pralinkami.
– Nie polecam, bardzo tu drogo – zażartował, dorzucając ze śmiechem kilkanaście metrów dalej: Oczekuje się od nas, że będziemy mieli żelazną kondycję fizyczną, że będziemy wysportowani a tu proszę, to są te restauracje, które mają nam w tym pomagać – powiedział wskazując na wejście do części barowej, w której mieściły się stoiska najpopularniejszych amerykańskich fast foodów.
Muszę jednak przyznać uczciwie, że ludzie pracujący w tym budynku mają też do wyboru inne opcje niż fast foody, część restauracyjna jest bowiem ogromna. A wracając jeszcze do pralinek, to pewnie były i drogie, ale żołnierz nie chwalił się już, że amerykańscy wojskowi na terenie swoich baz a także Pentagonu kupują wszystko taniej, ponieważ zgodnie z prawem, wszelkie towary w takich miejscach sprzedawane są im bez podatku (taki przywilej).
Przewodnik w połowie wycieczki zmienił się i dalej oprowadzała nas bardzo młoda kobieta
Była to śliczna dziewczyna, również w galowym mundurze. Co ciekawe, oboje przez cały czas trwania zwiedzania szli tyłem tak, by mieć twarz zwróconą prosto do grupy. Byłam pod wielkim wrażeniem tego chodu. Nie wiem czy mieli te kroki wyliczone, czy dyskretnie obserwowali charakterystyczne punkty, ale bez rozglądania się, patrzenia do tyłu, skręcali tyłem gdzie trzeba, bez potykania się, tracenia równowagi, szli miarowym krokiem, stawiając najpierw piętę, potem palce. Zdecydowanie był to ćwiczony bardzo dokładnie sposób poruszania się.
Budynek Pentagonu ma jak wiadomo kształt pięciokąta
i zbudowany jest jak słynna rosyjska matrioszka (takie skojarzenie przychodzi mi na myśl). Oznacza to, że po wejściu do budynku przechodzi się później do kolejnych, wewnętrznych za pomocą łączników. W środku zaś znajduje się bardzo ładne i wielkie patio z dużą ilością drzew i ławek, na których pełno ludzi z … telefonami komórkowymi. Słyszałam od osoby, która często bywa w Pentagonie, że w budynku jest ogromny problem z zasięgiem, dlatego wszyscy chodzą na ławeczkę żeby poszperać w telefonie.
 |
| To zdjęcie zrobiłam z pokładu samolotu, którym leciałam z lotniska im. Ronalda Reagana w Waszyngtonie |
 |
| Widok na Pentagon od strony, która została kompletnie zniszczona w ataku z 11 września 2001 roku |
Zwiedzanie Pentagonu nie jest tym, czego się spodziewałam. Myślałam, że zobaczymy choć jeden pokój, który będzie przypominał centrum dowodzenia. Że poczuję dreszczyk emocji, że coś tu się dzieje, że jest jakaś akcja. Nic z tego. Chodzi się głównie po korytarzach, przewodnik opowiada o kubaturze budynku, o ilości mil do pokonania. Zatrzymuje się na bardzo, bardzo krótko przy wystawach dotyczących historii wojskowej Stanów Zjednoczonych składających się głównie z plansz ze zdjęciami.
Równie krótko jest się w niewielkiej sali upamiętniającej 184 ofiary, które zginęły w zamachu na Pentagon z 11 września 2001 roku. Sala pamięci położona jest w odbudowanym skrzydle budynku, zniszczonym przez samolot porwany przez terrorystów tamtego dnia. W środku znajduje się tablica z nazwiskami ofiar a także księga zawierająca zdjęcia i informacje o każdej z osób.
Poniżej zamieszczam oficjalną fotografię amerykańskiej marynarki dostępną w internecie. Jak pisałam wcześniej, samodzielnie nie można robić żadnych zdjęć.
Czy warto pójść na wycieczkę do Pentagonu?
To zależy jak na to spojrzeć. Jeśli liczysz, że zobaczysz kulisy pracy w amerykańskim departamencie obrony, to zapomnij. Ale jeśli marzysz, żeby w ogóle wejść do budynku Pentagonu i rzucić okiem na to, na co pozwalają, to warto. A po wycieczce, koniecznie trzeba zobaczyć 9/11 Pentagon Memorial na zewnątrz (kliknij w wytłuszczony tekst).
ps. Można sobie zrobić zdjęcie przed rozpoczęciem zwiedzania przy mównicy, takiej, przy której występują pracownicy departamentu obrony podczas konferencji prasowych. Nie zrobiłam sobie zdjęcia. Dziś myślę : trzeba było robić! Ty rób, jakby co. Jeśli tam pójdę jeszcze raz, to na pewno sobie cyknę.
Wybierasz się do Waszyngtonu? Koniecznie przeczytaj :
A jeśli pierwszy raz lecisz do USA zajrzyj tutaj :
MOJA KSIĄŻKA AMERYKA I MY
Poniżej widzisz książkę Ameryka i my, którą napisałam wspólnie z mężem. Z nami możesz przenieść się za ocean i zajrzeć do Białego Domu, za kulisy Oscarów, przejechać się minivanem po Hollywood w poszukiwaniu domów gwiazd, powłóczyć się po Nowym Jorku, poczuć ucisk w klatce piersiowej przy starcie wahadłowca na przylądku Canaveral i ścisk w żołądku, gdy widzisz kogoś, kto balansuje na linie rozpostartej między drapaczami chmur w Chicago. Słowem przeżyć amerykańską przygodę!
Jeśli podobają Ci się moje teksty na blogu lub moje podcasty, to sięgnij po naszą książkę. Klikając w zdjęcie, przeniesiesz się na stronę z zamówieniami.
witam. Mam pytanie jak dojechać z centrum do Pentagonu?
Fajne wideo o chodzeniu tylem. To chyba specyficznie amerykanskie. https://www.youtube.com/watch?v=0x7d1w58ZCo
Tak to dokładnie wyglądało 🙂
Świetny, jak zwykle, tekst. Pozdrawiam.
Dziękuję. Pozdrowienia.
Rozumiem Cię, też chciałam:)
Ja to Pentagon chciałbym zobaczyć i bez tych specjalnych sal. Ale miałaś fajnie.
Wychodzę z tego samego założenia, chciałam po prostu tam wejść i zobaczyć ile się da. Liczyłam jednak, że może jakis mało tajny pokój operacyjny pokażą:)
Mnie do zwiedzania Pentagonu zniechęcił właśnie ten długi czas oczekiwania. Waszyngton zwiedzalam w połączeniu z Filadelfia i Atlantic City i nie byłam w stanie z tak dużym wyprzedzeniem stwierdzic, którego akurat dnia będę w Waszyngtonie. Szkoda, bo nawet jeśli nie zwiedza się sal jak z filmów szpiegowskich, to chyba jednak fajnie jest moc powiedzieć że było się w Pentagonie 😉